De postcoderoos is een regeling voor grootschalige projecten die hernieuwbare energie gaan opwekken. Burgers en bedrijven uit omringende postcodegebieden kunnen een stukje wind of zon aanschaffen. De regeling is vooral gunstig voor mensen die geen eigen of geschikt dakoppervlakte hebben voor zonnepanelen. Sinds de start in 2014 zijn er 110 projecten gerealiseerd en 140 projecten in voorbereiding. Vanaf oktober 2017 ligt het totaal aantal deelnemers op 3800 burgers en bedrijven./

Onderzoek naar de postcoderoosregeling

In opdracht van minister Wiebes deed extern bureau Kwink onderzoek naar de huidige postcoderoosregeling. Uit het onderzoek komt vooral naar voren dat de regeling complex en ingewikkeld is, waardoor deze niet werkt zoals beoogd. Het onderzoeksbureau trok de volgende conclusies:/

• De regeling slaagt erin om lokale energieproductie te stimuleren, maar loopt fors achter op de vooraf ingestelde ambities./

• Het is aannemelijk dat het aantal projecten binnen de postcoderoos nog zal toenemen. Het totaal opgesteld vermogen zal echter niet groter zijn dan 57 Megawattpiek in 2020./

• De regeling is relatief duur per vermeden ton Co₂. Vergeleken met andere regelingen zijn de uitvoeringskosten zo’n 9 tot 16 procent hoger./

• De regeling is dermate complex dat veel projecten uiteindelijk niet gerealiseerd worden./

Terugleversubsidie

Minister Wiebes wil om deze redenen de huidige postcoderoosregeling vanaf 2020 graag onderbrengen binnen de nieuwe subsidieregeling voor teruglevering die ook de salderingsregeling opvolgt. Op deze manier ontstaat er één regeling vooral zowel consumenten als bedrijven en grote projecten die een kleinverbruikersaansluiting hebben. De minister hoopt hiermee vooral duidelijkheid te verschaffen en het realiseren van projecten minder complex te maken./